Подвиги собак на татарском

Бик матур бер авылда Ак­бай кушамат­лы эт яшәгән. Ул акыллы, шаян, туг­рылык­лы эт бул­ган. Ак­бай хуҗа­сы белән туп уйнар­га, шаярыр­га бик ярат­кан. Бервакыт Ак­бай күбәләк артын­нан куып, үзе дә сизмәстән ур-манга таба кит­кән. Ху­җа­сы аны көт­кән, ләкин Ак­бай кайтмаган. Ху­җа­сы Ак­бай­ны эз­ләп урман­га кит­кән. Ур­ман­га якын килеп җи­түгә үк, ул Ак­бай­ның тавышын ишеткән. Ка­раса, эте кап­кан­га эләк­кән. Ху­җа­сы тиз­рәк аны кап­кан­нан ычкын­дыр­ган. Ак­бай­ны күтәреп өе­нә алып кай­тып кит­кән, ярасын бәй­ләгән, тәм­ле сөяк белән сый­лаган. Шул көн­нән баш­лап, алар иң якын дус­лар­га әверел­гән­нәр.